O gün bi anda gözlerimi yakan bi parlamayla hayata adım attım, karanlığımdan (23.04.2007) bu yanma acıtıcı deildi ama belki de gelecek olan acının habercisiydi bi çeşit baışıklık kazanmak gibiydi sanki? önümde bir yol wardı karanlık we puslu ordan bir el uzandı we gerçek aydınlığıma kavuştum işte hayat budur dediim gün (13.05.2007) o eli o gün boyunca hiç bırakmadım sımsıkı tuttum hep benimle gelmesini istercesine sahibinin ama zaman işte akşam olmuştu o elin kısa süreliine bırakılması lazımdı bu bırakış tamamen kesin bir bırakış deildi... ertesi günü için planlar yapılmaya aslında çoktan başlanmıştı ama işte felek ya yapacak kelekliini olmadı o eli tutamadım birdaha sonra karanlığıma dönüş yapmak zorundaydım o köhne boş we karanlık dünyama... 1 hafta boyunca hücremde kapalı kaldım... etraf sırılsıklamdı 1 hafta sonra loş bi ışık açıldı we ben artık hayattan bezmiştim yerdekiler su deil tamamen kan'dı 1 hafta boyunca dökülenlerimdi... o yorgun bitkin we ölü halimle boşluğa itildim... düşüyordum bi yandan neden bunların olduunu düşünüyordum bir yandan ise neyi eksik yaptığımı we bilincim yerinde deildi ama bi esinti wardı düşmenin sağladığı rüzgar akım kuvveti... 1 hafta sonunda ne mi oldu?...
işte ozaman hayatımın sonu olan ölümle karşılaştım we ölümün çırağı olan Azrail'le yalvardım tanrıya taparcasına taptım lütfen 1 şans wer diye ama dinlemedi tabi ya onunda yapması gereken buydu elinden bişi gelmez göreviydi...
buda öldü :=0 x<(
Çarş. Mart 25, 2009 6:29 pm tarafından gothic_khedy
